Sabahin korunde uyku tutmadi, bu sarkiyi dinliyorum bayagidir, Nightlord'un en sevdigim parcasi. Uykusuz oldugumdan dolayi, sacmalayacak da olabilirim:P Parca o kadar uzgun bir tema uzerine kurulu ki, insana 19 yasindaki birinde bu ne huzun dedirtiyor.Huznun yasla sunla bunla ilgisi ve duygunun da tecrube ile cok bir alisverisi yok demekki.
Alone / Nightlord
00:00'da parcaya sade bir vokal ile giris yapiyoruz. Enstrumanlar zamanla devreye giriyor. Burayi leonard cohen veya nick cave gibi detoneligi tarz haline getirmis bir vokaliste kesik kesik okutuyoruz. Sadece vokalistin cekildigi uzun bir sekans bu.
Gecmis
00:40'da giren melodi, ana tema ve inanilmaz vurucu. Bu kadar huznu icinde barindiran az muzik var. Bu bolumde huznumuzun hikayesi yani buralara nasil geldigimiz, dinamik snapshotlarla anlatiliyor.
Yakin Gecmis
1:21'de giren ara bolumde hikayenin kilit noktalari gosteriliyor artik. Ana karakterlerin birbirlerine gosterdikleri toleranslar azalmis , halbuki baslangicta boyle miydi her sey? Burada vokali Cohen'den alip, Jay Jay Johanson'a vermek icimden geldi. Aslinda bastan sona Dave Gahan da soyleyebilir.
Simdiki zaman
1:53'de ise, 00:40'daki melodinin artik kendimizi tutamadigimiz ve duvarlara vurdugumuz hali var. Duygusal olarak bas karakterimiz tartamiyor artik yukunu ve gercek cokusunu bu bolumde, saat tam 1:53'de yasiyor. 2:01'de ise sahile vuran dalgalar esliginde dusunuyoruz ve dusunuyoruz. Yuzumuzde aci bir gulumseme. Arka planda leonard cohen denize bakiyor ve soyluyor sarkiyi biz dusunedururken.
Gelecek zaman
02:24 Ancak bu son degil, daha toparlanmaya calisacagiz, keske her dusus basit olsa. Muzigin bu bence en vurucu noktasinda, karakterimiz artik son kozunu oynuyor. Mucadele edecek ancak nafile, yipratacak onu her sey sonunda, ve 2:44'de kacinilmaz ve nihai olan fikre kavusacak. Mutlu son yoktur.
Genis zaman
Ve trajedi loopa girecek. Tekrar ve tekrar oynanacak ayni sahne.
Not: Nightlord'a gece gece beni doom moda soktugu icin tesekkur eder, basarilarinin devamini dilerim:)
